Daniel Radcliffe aradan geçen yıllarla belli bir yaşa ve olgunluğa ulaşmış. Tıpkı beyaz perdede canlandırdığı karakter Harry Potter gibi. İşte bu yönden Daniel ve Harry'nin serüvenleri birbirleriyle paralellik gösteriyor. 16 yaşındaki Daniel artık Felsefe Taşı'ndaki meraklı ve korunmasız çocuk değil. Buna kanıt istiyorsanız eğer buyrun...
One: 4. filmdeki Daniel 1. filmdekinden neden daha farklı?
Daniel: İlk filmden bu yana kendime bir aktör olarak güvenim arttı. İlk iki filmde yaptığım bazı hareketleri çok da emin olmadan yapıyordum. Örneğin rol sırasında korku duyuyordum. Artık bu yersiz korkulardan, endişelerden eser kalmadı. Bunun doğal sonucunda da artık kamera karşısında daha cok eğleniyorum. Önceden aktör olmak isteyip istemediğimden pek emin değildim, bugün artık kesinlikle aktör olmayı istediğimi biliyorum.
One: Filmlerdeki repliklerini ezberlemek senin için zor olmuyor mu?
Daniel: Hayır. Replik ezberlemek aktörlüğün en kolay aşaması. İnsanin sadece kafasına yerleştirmesi gerekiyor ki bunu herkes yapabilir. Asıl zor olan ise bir sahnede herşeyi koordinasyon sisteminde yerine koymak. Azkaban Tutsağı'nda öyle bir sahne vardı mesala. Bir yandan Dursleylere yemek hazırlamam, bir yandan da ezberlediğim repliklerimi söylemem gerekiyordu. İlk çekimde yanlışlıkla tabağı kırarak herşeyi berbat etmiştim:-)) Hem replik söyleyip, hem de hareket halinde olmak, ki bu hareketlerin hepsi saniyeler şeklinde programlanmiş oluyor, gerçekten zor iş. Aktörlük her zaman düşünüldüğünün aksine zor bir meslek.
One: Peki son film Ates Kadehi'nde en severek oynadığın sahne hangisi?
Daniel: Harry ve Voldemort arasındaki sahneleri çok severek oynadım. Çok uzun süredir bu sahnelerin çekilmesini bekliyordum. Son üç filmde bu sahne için çesitli ön hazırlık niteliğinde sahneler vardı ama bu kez herşey en üst seviyedeydi. İnanin hayatımda hiç olmadiğim kadar cok konsantre oldum. Orada, mezarlıkla Ralph Fiennes (Lord Voldemort)'in karşısında durduğumdaki kadar, daha önce hiçbir şey için konsantre olmamıştım. İzleyici de bu sahneden çok fazla şey bekliyordu çünkü. Ve onların beklentilerinin de karşılanması gerekiyordu. Sanırım tüm Harry Potter filmleri içerisinde, o sahne benim için en yüksek performansımı sergilediğim sahne olarak unutulmadan kalacak.
One: Senin yazı yazmayı da çok sevdiğini duyduk, belki ilerde senin de kitaplarini okuruz, ne dersin?
Daniel: Evet, çok büyük bir zevkle yaziyorum bu doğru. Genelde kısa hikayeler, ama kitap yapmayı düşünmüyorum onları, çünkü kitap olabilmek için fazla iyi değiller. Belki ilerde, eğer bir gün yazdıklarımdan hoşnut olursam yayınlanabilirler. Şu anda zaten pek de fazla yol katettiğim söylenemez.
One: Okul ne alemde? İyi bir ögrenci misin?
Daniel: Herşey harika gidiyor, şu anda notlarım çok iyi ve ögretmenlerim benden oldukça hoşnut. Ama hemen hemen her zaman Kompozisyon derslerinde zorluk yaşıyorum. Öğretmenim fikirlerimi daha çok belirtmemi, daha çok yazı yazmamı istiyor. Bunun için calışıyorum tabi ki. Ödevlerimi bilgisayarla yazmaya başladığımdan beri el yazısından hem daha hızlı, hem de daha çok yazabiliyorum :-))
One: Harry Potter ve Melez Prens'i okudun mu?
Daniel: Tabi ki, hem de bir çırpıda. Ve de çok hoşuma gitti. Yeni kitap diğerlerinden farklıydı. Fantezi öğeleri diğerlerinden daha azdı. Mesala 2.kitaptaki uçan araba, 3.deki ruh emiciler yada 4.deki Quidditch Dünya Kupası gibi öğeler yoktu. Harry Potter ve Melez Prens'te insanlar daha gerçekçi olaylarla, daha elle tutulur şeylerle karşılaştılar. Ayrıca bu kitap benim serinin sonunda Harry'nin öleceğine yönelik teorilerimi de destekliyordu. Ama itiraf edeyim Hogwarts'i terk edeceğine hiç ihtimal vermiyordum.
One: J.K. Rowling sana serinin sonunun nasıl biteceğini anlatmıyor mu?
Daniel: Sizi temin ederim ki yeni kitapların nasıl olacağı hakkında hiçbir şey söylemiyor. Sanırım benim çenemi tutamayıp ağzımdan kaçıracağımdan korkuyor :-))
One: Çocukluğunun bir kısmını kaybettiğini düşünüyor musun? Çünkü ünlü kariyerinçok erken yaşta başladı.
Daniel: Hayır, böyle olduğunu sanmıyorum. Harry Potter'da oynamak bana bir çok ülke gezme,ünlü şarkıcı ve oyuncularla tanışma fırsatı verdi. Benim yaşımdaki insanlarin çok azının böyle sanşları oluyor, ve bundan şikayetçi olmak da çok doğru bir şey değil. İsim bittiği zaman diğer tüm yaşıtlarım gibi okuluma geri dönüyorum. Zaten şu anda bile hiç bir şekilde ünlü hissetmiyorum kendimi ta ki sokaktaki bir hayranımla karşılaşıncaya kadar. Çünkü onlar size o farkı hissettiriyor. Hem sokaktaki insanların benim hakkımda konuşmaları gerçekten de inanılmaz bir şey, tabi saygı çerçevesinde kaldıkları sürece
Çarş. Haz. 27, 2007 9:57 am